Het enige dat wij niet zelf in de hand hebben.

Regen, regen en nog eens regen. Jammer, maar dat is het enige dat wij niet kunnen veranderen. Wij als volwassenen klagen dan al gauw en worden soms wat geïrriteerd. We lopen onder onze paraplu en kijken regelmatig naar de lucht om te zien of het al droog wordt. Kinderen daarentegen lopen vrolijk door de plassen te stampen en hebben de grootste lol in hun regenpakjes. Niks mopperen, gewoon gezellig door de regen lopen. We hopen dat het morgen in ieder geval droog is.

Eén van onze verkeersregelaars is met de auto op weg naar zijn post. Daar aangekomen staat zijn collega het verkeer tegen te houden en geeft een stopteken. De eerste verkeersregelaar negeert dat, om vervolgens zijn auto te parkeren, zijn hesje aan te trekken en zijn collega te helpen. Maar voordat hij zijn werk kan doen wordt hij staande gehouden door de politie die vlak achter hem zat en zag dat hij het stopteken negeerde. Gelukkig bleef het, na een uitvoerige uitleg, bij een waarschuwing van de politie. Met onze verkeersregelaars valt niet te spotten.